$3,4 miljard aan Bitcoin opties liep in één week af en de prijs deed iets wat veel handelaren niet zagen aankomen: oplopen richting $112.500, precies in de buurt van de pijnzone waar de meeste contracten waardeloos eindigen. Twee keer in acht dagen schoof een enorme stapel derivaten van de tafel—en toch bleef de spotprijs opmerkelijk kalm in een smalle bandbreedte.
Wat liep er precies af?
Op 5 september 2025 expireerde op Deribit een notionele waarde van $3,36 miljard aan Bitcoin-opties. De serie telde zo’n 30.000 BTC-contracten, met een put/call-ratio rond 1,41–1,42 en een “max pain”-niveau bij $112.000. Tegelijkertijd liep $1,28 miljard aan Ethereum-opties af, met een put/call-ratio van 0,77 en max pain rond $4.400.
Een week later, op 12 september, rolde nóg een forse batch van de band: $3,4 miljard aan BTC-opties en $850 miljoen aan ETH-opties, wederom bij Deribit. De put/call-ratio bij Bitcoin zakte iets naar 1,31 en max pain verschoof licht naar $113.000. Voor ETH stond de put/call-ratio op 1,02 en bleef max pain rond $4.400 liggen.
- 5 september: BTC $3,36 mrd | P/C 1,41–1,42 | max pain $112.000 | piekprijs rond $112.500
- 5 september: ETH $1,28 mrd | P/C 0,77 | max pain $4.400
- 12 september: BTC $3,4 mrd | P/C 1,31 | max pain $113.000
- 12 september: ETH $850 mln | P/C 1,02 | max pain $4.400
Die put/call-ratio’s vertelden een helder verhaal: er lagen meer puts dan calls op de plank. Dat is niet automatisch pure bearishness, maar het wijst wel op een markt die zich liever indekt tegen dalingen dan vol optimisme op stijgingen gokt. Zeker richting expiratie zie je dan vaak dat de spotprijs “plakt” rond max pain. Precies dat gebeurde: Bitcoin handelde rond $110.000–$115.200, met een tik naar $112.500 rond de eerste expiratie.
Belangrijk detail: de concentratie van put-strikes lag tussen $108.000 en $112.000—vlak onder de actuele koers. Dat is een klassieke hedgezone. Aan de bovenkant clusteren de calls pas bij $120.000 en hoger. Dat maakt de opwaartse kant minder “geladen” tot het moment dat de koers door die drempel breekt; dán kan de vraag naar hedges snel draaien.
Waarom doen expiraties ertoe? Omdat market makers hun risico (delta/gamma) constant bijsturen. In de week vóór en rond die vrijdagafloop kan dat hedgingverkeer de spotkoers kneden richting de prijs waar de meeste premies verdampen: max pain. Deribit is veruit de dominante beurs in crypto-opties, dus haar expiraties bepalen vaak de toon voor de hele markt.
Nog een technisch kantje: bij de expiratie van 12 september keken handelaren scherp naar de $113.000-zone. Analisten rekenden uit dat boven die grens ruim $300 miljoen aan call-contracts “in het geld” zou raken. Dat kan extra koopdruk losmaken, omdat shorthedges moeten worden afgewikkeld of nieuwe longhedges nodig zijn. Onder de streep: een sluiting bóven $113.000 verhoogt de kans op een vervolgbeweging naar de hoge $110.000s of een test van $120.000.
Ondertussen gaf on-chain data een heel ander, rustiger beeld. CryptoQuant meldde dat de Value Days Destroyed (VDD)—een maatstaf die onder meer de activiteit van langetermijnhouders vangt—wijst op afnemende verkoopdruk bij deze groep. Met andere woorden: waar kortetermijnspelers puts stapelen, lijken hodlers minder geneigd om hun muntjes te dumpen. Dat dempt paniekmomenten en kan “vloer”-zones steviger maken.
Die mix—defensieve opties, stabiele on-chain signalen—past bij het seizoensbeeld. September is historisch geen feestmaand voor Bitcoin. De volatiliteit zakt vaak terug en het rendement is gemiddeld mager. Je ziet dan vaker range-trading, precies wat max-pain-dynamiek versterkt: de koers wandelt van steun naar weerstand zonder grote uitbraak.
Macro speelde ook mee. De markt prijst een renteverlaging door de Federal Reserve in: ongeveer 92,7% kans op min 25 basispunten en 7,3% op min 50 basispunten. Wat betekent dat? Een verlaging van 25 bp is grotendeels ingeprijsd—dat houdt volatiliteit laag. Een onverwachte 50 bp-cut kan de risicobereidheid aanjagen en crypto omhoog duwen, maar ook een “sell the news”-reactie losmaken als posities te vol worden. Voor opties betekent zo’n verrassing vooral één ding: plots hogere implied volatility en duurdere premies.
Wat zegt de strikes-kaart verder? De zware putband $108.000–$112.000 fungeert als tactische steun: zolang die zone niet overtuigend breekt, blijft de markt in balans. Aan de bovenkant is $120.000 de eerste echte “muur” waar calls zich opstapelen. Een slot boven $120.000 kan dealers dwingen tot extra longdelta, wat een versnelling richting hogere ranges (denk $123.000–$125.000) kan geven. Maar zonder macroprikkel of scherpe stijging in spotvraag blijft “pinning” rond $112.000–$113.000 gewoon het basisscenario.
En Ethereum? De max pain hield koppig stand rond $4.400 in beide weken, terwijl de put/call-ratio van 0,77 naar 1,02 opschoof—van licht bullish naar neutraal/voorzichtig. ETH blijft vaak meedeinen op BTC-flow, maar eigen katalysatoren (denk aan upgrades, ETF-stromen of staking-dynamiek) kunnen snel een eigen pad trekken. Zolang BTC echter in een smalle band handelt, remt dat meestal ook ETH’s momentum.
Vooruitkijkend draait het om drie vragen: houdt Bitcoin zich boven $113.000, ebt de put-overhang weg naarmate nieuwe series worden geopend, en wat doet de Fed precies? Een sluiting onder $112.000 schuift de focus terug naar $110.000 en daarna $108.000—zones waar de put-activiteit het dikst was. Boven $113.000 komt $118.000–$120.000 in beeld en wordt het interessant hoeveel calls “aan” gaan en hoeveel dealers moeten bijhedgen.
Wat betekent dit voor de komende weken?
De expiratie zelf haalt vaak een deel van de lucht uit de markt: premies gaan naar nul, open interest valt terug, en een deel van de “pin” verdwijnt. Maar posities rollen door. Nieuwe wekelijkse en maandelijkse series krijgen gewicht en kunnen het zwaartepunt verleggen. Let daarom op waar de volgende lading open interest zich concentreert. Als de call-muur naar beneden schuift (bijvoorbeeld naar $118.000), zit er doorgaans meer ruimte voor een opwaartse grind. Blijft de put-band breed rond $110.000–$112.000, dan leunt de markt op die steun en blijft het risico bij een macro-schok aan de onderkant.
Samengevat: defensief optiesentiment, een prijs die netjes in de buurt van max pain bleef, on-chain signalen die wijzen op minder verkooppijn bij de lange adem, en een Fed die de toon zet voor de volgende prijsimpuls. Zolang $113.000 de spil is, spelen handelaren schaak op vierkante millimeters: tactisch, geduldig, en met een blik op het volgende rentebesluit.
